Ως δια Μαγείας …και κατά γράμμα

ΜΑΡΙΑ Σ. ΑΝΘΗ

ΩΣ ΔΙΑ ΜΑΓΕΙΑΣ

…ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ

ΜΙΑ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΑΛΧΗΜΙΚΟΥ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ ΕΚ ΤΟΥ

ΗΘΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΣΤΟΙΧΕΙΩΣΗΣ

Το βιβλίο αυτό, έχει τίτλο «Ως δια Μαγείας και κατά γράμμα», διότι  αναφέρεται κατά ένα μεγάλο μέρος στη μηχανική του σύμπαντος και στα συστήματα των κοσμικών σφαιρών με τον άνθρωπο και τη γη στο επίκεντρο. Ολόκληρο το βιβλίο είναι μια προβληματική πάνω σε αυτά τα συστήματα, από την παραγωγή του αιθέρα, την αντιβαρύτητα, μέχρι την κατάρριψη, το τέλος της αβεβαιότητας.

Είναι πολύ πιθανόν κάποιους να δυσαρεστήσω, δεδομένου ότι δεν είμαι αστροφυσικός, μαθηματικός ή φυσικός και τολμώ να μιλάω για τόσο μεγάλα θέματα και να τα υπολογίζω χωρίς καμία απόδειξη, όμως αυτό δεν είναι πάντοτε εφικτό για εκείνους που θέλουν να ψάξουν ή να πιθανολογήσουν. Μπορεί κάποιος να ερευνήσει με όποιο κόστος.

ISBN 978-960-93-5233-8

Πρώτη Έκδοση: Σεπτέμβριος 2013

---

Περιεχόμενα

Πρόλογος

Εισαγωγή

Κεφ. 1        Σώμα Αλχημικό

1.1     Εισαγωγή

1.2     Σώμα Αλχημικό

1.3     Η Ακτινοβολία

1.4     Η Ακτίνα επί του Σημείου

1.5     Οι Δύο Πόλοι των Συστημάτων και η Αδιάκοπη Αλχημική καύση

1.6     Ο χρόνος Είναι Μέσα στα Σωματίδια Μέχρι το Απειροελάχιστο

1.7     Οι «ψυχές» των Πλανητών Παράγουν τον Αιθέρα

Κεφ. 2        Το Άχρονο της Φαντασίας και ο Χρόνος της Μεταστοιχείωσης

2.1     Εισαγωγή

2.2     Όταν το Άχρονο – Άπειρο Εισχωρεί στο Χρόνο της Γης

2.3     Το Παράδοξο, η Μετάθεση του Χρόνου, η Μεταστοιχείωση

2.4     Η Χημεία και η Αλχημεία

2.5     Ερευνώντας τη Χημεία στο Πέμπτο Στοιχείο

2.6     Η Γεωμετρία της Αλχημικής Μηχανικής

2.7     Ο Τετραγωνισμός του Κύκλου είναι Αλχημεία και Δημιουργία

2.8     Η Φύση, τα Πάντα με Σοφία Εποίησε - Η Ανατομία Ντα Βίντσι

Κεφ. 3        Η Αλχημεία του Φωτός

3.1     Εισαγωγή

3.2     Η Αληθινή Λίθος Ακτινοβολεί στην Καρδιά μας

3.3     Αγάπη - Πίστη – Ελπίδα

3.4     Τελείωση και Ομορφιά και Κάλλος Άφθαρτο

3.5     Από το Μηδέν στο Ένα – Μια Προβληματική

Κεφ. 4        Ο Μυστικός Κόσμος των Εικόνων

4.1     Εισαγωγή

4.2     Η Φυσική είναι Μαγική

4.3     Το Μυστικό Κλειδί του Κόσμου

4.4     Το Βιομόριο της Ψυχής, εν συναρτήσει με το Χρόνο. Tα Μαθηματικά

4.5     Η Πλήρης Ταύτιση και η Γνώση

4.6     Δισεκατομμύρια των Δισεκατομμυρίων Πιθανοτήτων

4.7     Ένα Αρχέτυπο το οποίο Επέστρεψε

4.8     Συνδέομαι… Υπάρχω Ξανά!!

Κεφ. 5        Ο Φλεγόμενος Ήλιος

5.1     Εισαγωγή

5.2     Ηλιακές Καταιγίδες

5.3     Ο Πυρόξανθος Φλεγόμενος Ήλιος

5.4     …και Κατά Γράμμα

Κεφ. 6        Το Ατελεύτητο

6.1     Εισαγωγή

6.2     Η Μοναδικότητα στο Ατελεύτητο

6.3     Η Τελείωση στην Ύπαρξη

6.4     Η Εναντίωσις - κατά τον Αριστοτέλη

6.5     Μεταβαλλόμενα Πεδία

6.6     Μεταβαλλόμενες Εικόνες, Ορατές και Μη

6.7     Πνευματική  Αλχημεία

Kεφ. 7        Ένα Σώμα

7.1     Εισαγωγή

7.2     Εις Σώμα Ένα - Ένα Σώμα, Γίνονται Όλα

7.3     Το Πνεύμα  Είναι Αιθέρας και ο Αιθέρας, Σπείρα

7.4     Η Αιώνια Ροή, είναι η Ανέλιξή μας

7.5     Υπάρχει Πυρήνας Ταχύτερος του Φωτός

7.6     Η Κατάρριψη

7.7     Κυματιστές Κόκκινες Κορδέλες

7.8     Ασύλληπτες Ταχύτητες

7.9     Πώς το Σύμπαν Παράγει Ενέργεια

Κεφ. 8        Ουράνια και Επίγεια Σώματα

8.1     Εισαγωγή

8.2     Ένα Μεγάλο Κάτοπτρο

8.3     Το Τέλος της Αβεβαιότητας

8.4     Άνθρωπος και Διάστημα

8.5     Μέσα στη  Κβάντωση, τα Φράγματα

8.6     Ζωή  Μοναδική Μυστική

Επίλογος

Δεν Εξέπεσαν του Θρόνου τους!

Βιβλιογραφία

---

Πρόλογος

Ολόκληρη η φύση εξαγνίζεται όταν φωτίζεται και γίνεται ίση με τα πάντα. Αναζωογονεί και τον ελαχιστότατο κόκκο άμμου στα έγκατα της γης. Τα μέταλλα στο σώμα μας ακτινοβολούν ενέργεια. Στα βάθη του φωτός, όλα μεταμορφώνονται, εκεί όλα επενεργούν μέσω της συνείδησης μας, των νεύρων μας, του αίματός μας. Μας προσδίδουν μια ιδεατή εσωτερική μορφή μια ανώτερη νόηση. Η συνείδηση είναι μέταλλο, η λυτρωμένη συνείδηση είναι χρυσό μέταλλο. Έχει τη ζωή χωρίς το θάνατο. Αυτό είναι το ελιξίριο της ζωής! Έχουμε ρίζα θεϊκή κι ας μην είμαστε θεοί!       

Όλοι είμαστε μικροί θεοί, διότι έχουμε τη δυνατότητα να φθάσουμε στη θέωση. Ο όρος αδιαίρετος και ομοούσιον, είναι το φως που δεν έχει καμία παραλλαγή και διαφορά με το χριστό, είναι το ένα και το αυτό, δεν επιδέχεται την παραμικρή διαίρεση που είναι η παραλλαγή, διότι εδώ πρόκειται για το θεό έτσι όπως είναι το άκτιστο φως.

Σε αντίθεση με το θεό ο άνθρωπος έχει πολλές παραλλαγές, προσπαθεί να εξελιχθεί σε έναν αγώνα ανερμάτιστο μέσα από τη χημεία και τα στοιχεία, το λάθος είναι αναπόφευκτο αλλά ο θεός ξέρει…. γι’ αυτό στο τέλος συγχωρεί.     

Στο βιβλίο αυτό ερμηνεύεται η χημεία και η ουσία και πώς ζούμε τη μαγεία της ζωής, το λίκνο του φωτός που είναι πάνω στον άνθρωπο. Η χημεία αποτυπώνει την υλοποίηση του ήλεκτρον, της ενέργειας. Αποτυπώνει δηλαδή τη μορφή της ενέργειας στην ύλη. Η ηλεκτροχημεία είναι η ένωσή τους. Είναι ανάμεσα στο πνεύμα και στην ύλη. Η φωτοχημεία, η χημεία της ενέργειας είναι αυτή που προηγείται.

      Η εντροπία στην εξήγηση του φυσικού κόσμου μαζί με την μεταστοιχείωση του πνευματικού κόσμου, μας κάνει να ζήσουμε κάτι πέρα ακόμη κι από το μαγικό που είναι το θαύμα. Αυτό μόνο στην διδασκαλία του μεσσία υπάρχει και είναι πέρα από καθετί, αφού νίκησε το θάνατο! Το θαύμα είναι για εμάς που το θέλουμε τόσο πολύ και το έχουμε τόσο πολύ ανάγκη. Όλα αυτά γίνονται με έναν απλό τρόπο, έτσι ως δια μαγείας, άλλη εξήγηση δεν υπάρχει διότι μπαίνουμε σε άλλο χρόνο, τον οποίο δεν έχουμε όργανα να μετρήσουμε. Πώς θα προσμετράται στο μέλλον το ασύλληπτο της αντιβαρύτητας δεν το γνωρίζουμε.

Η μεταστοιχείωση, είναι το πιο τέλειο σύστημα που όμως το προκαλεί το  ενεργειακό της πεδίο. Λειτουργεί παντού σε κάθε άνθρωπο που θα τεθεί σε εφαρμογή, θέλει όμως και τα ανάλογα περιβάλλοντα, όταν αυτά δεν υπάρχουν, η μεταστοιχείωση πάλι θα λειτουργεί αλλά όχι με επιτυχία. Ο αιφνιδιασμός, η άγνοια, η έλλειψη καθημερινής ζωντάνιας, το κενό στην έλξη και το μαγνητισμό στο να τραβήξει δηλαδή κάποιος το θετικό για να συνθέσει και να δημιουργήσει, είναι αυτά που θα συμβούν από τα ακατάλληλα περιβάλλοντα. Στη συνέχεια είναι πολύ εύκολο να αφεθεί κανείς και να ενδώσει στο ψευδές, επόμενο είναι και η κακή υγεία. Και ακόμη πιο πέρα σε μια άλλη συνέχεια θα δούμε ότι το πείραμα πέτυχε αλλά ο ασθενής απεβίωσε. Η μη επιτυχία οφείλεται κατά ένα μεγάλο μερίδιο στα ακατάλληλα περιβάλλοντα, τα εχθρικά. Λένε ότι πρέπει να παλέψεις, δεν αποκλείεται κάτι τέτοιο όμως στο φυσικό κόσμο. Γιατί στον άυλο κόσμο που χρειάζεται στοιχεία συγκεκριμένα για συγκεκριμένες ενέργειες, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Οι νόμοι είτε είναι φυσικοί είτε είναι μεταφυσικοί, είναι νόμοι της φύσεως και είναι ίδιοι, για όλους με τους ίδιους κανόνες για όλους, γιατί ενώπιον των συμπαντικών νόμων, είμαστε όλοι ισόβαθμοι και ισάξιοι.

Εκεί όπου αυτοί οι νόμοι εμφανίζονται ως ένα πλέγμα και γίνονται ένα σώμα, είναι στην αλχημεία. Γι’ αυτό κι αυτά τα σώματα που θεωρούμε ότι πέρασαν στην Αθανασία, έμειναν αθάνατα, έχουν αυτήν την  αλχημική ουσία πάνω τους. Τα αθάνατα σώματα, εκτός από το ανθρώπινο είναι και διάφορα μέταλλα ρευστά ή στερεά ή αέρια. Υπάρχουν στη γη, στον αέρα στη φωτιά στο νερό. Αυτά τα σώματα  έχουν επίσης αυτό το πλέγμα μέσα τους, είναι το φυσικό ελιξίριο. Το ελιξίριο υπάρχει στη διάχυση της ενέργειας, το να φτιαχτεί όμως από κάποιον αλχημιστή, είναι η απόδειξη και ο συμβολισμός της προϋπάρχουσας αυτής ουσίας –πλέγματος, το προϋπάρχον πλέγμα.                

Η μεταστοιχείωση των μετάλλων στη φύση κάτω από το φως το αλχημικό,  ταυτίζεται με τη μεταστοιχείωση της ενέργειας μέσα στην ανθρώπινη ψυχή. Ο αυτοματισμός, ο συμβολισμός, η αντιστοιχία,  η σύνδεση, η αναγέννηση, η αντιπροσώπευση, είναι λειτουργίες σύνδεσης του υλικού στοιχείου με το άυλο κι έτσι όλα είναι το ένα! Η σύνδεση με τον κόσμο των Αρχετύπων, των πηγών των θαυμάτων, των ιαματικών πηγών, των αθανάτων έχουν εξισώσεις και άλλους λογαριασμούς, κλειστούς που ακολουθούν με διπλογραφικό σύστημα, προερχόμενοι από τα δυαδικά συστήματα αλλά και τον κόσμο των ανισοτήτων.

Η σύνδεση με τον χαρούμενο κόσμο, το νοητικό, των πρώτων τύπων που έχουν τη δυνατότητα να ξεδιπλώνονται σε αυτό το διπλό γραφικό σύστημα, κάνει το αρνητικό να αυτοκαταργείται στο φυσικό του πεδίο. Η ανισότητα μειώνεται και μειούμενη εξισώνεται. Σε αυτό τον κόσμο των ανισοτήτων έχεις πολλές πιθανότητες να χάσεις. Πόσες είναι;  εκατομμύρια των δισεκατομμυρίων. Αυτό που τον κάνει να μην υφίσταται χωρίς καμία παράπλευρη αντίσταση είναι η λειτουργία της μετατόπισης που γι’ αυτό το χάσιμο, στην ουσία αυτή η μετατόπιση είναι σαν ακυρωτική ενέργεια, αφού υπάρχει, ή προϋπάρχει ένα αρνητικό σύστημα αλλά δεν λειτουργεί. Στην ουσία το «Ως δια Μαγείας και κατά γράμμα», είναι ένα μέρος από τη μηχανική του σύμπαντος και τα συστήματα των κοσμικών σφαιρών. Μια μηχανική μας διέπει! Από την υποκβαντική στη βύθιση του μείον, την ιχνηλάτηση του αγνώστου ορίου, έως την ψυχική ανάταση και την νόηση ενός δυσθεώρητου ύψους  ευδαιμονίας, της συνεχούς συνθετικής στο συν μέχρι εκείνης της ανόδου του απείρου, του θεϊκού σωματιδίου.

Μαρία Σ. Άνθη

Αθήνα, Νοέμβρης 2012

---

Εισαγωγή

Το βιβλίο αυτό, έχει τίτλο «Ως δια Μαγείας και κατά γράμμα», διότι  αναφέρεται κατά ένα μεγάλο μέρος στη μηχανική του σύμπαντος και στα συστήματα των κοσμικών σφαιρών με τον άνθρωπο και τη γη στο επίκεντρο. Ολόκληρο το βιβλίο είναι μια προβληματική πάνω σε αυτά τα συστήματα, από την παραγωγή του αιθέρα, την αντιβαρύτητα, μέχρι την κατάρριψη, το τέλος της αβεβαιότητας.

Είναι πολύ πιθανόν κάποιους να δυσαρεστήσω, δεδομένου ότι δεν είμαι αστροφυσικός, μαθηματικός ή φυσικός και τολμώ να μιλάω για τόσο μεγάλα θέματα και να τα υπολογίζω χωρίς καμία απόδειξη, όμως αυτό δεν είναι πάντοτε εφικτό για εκείνους που θέλουν να ψάξουν ή να πιθανολογήσουν. Μπορεί κάποιος να ερευνήσει με όποιο κόστος.

Τα πολύ μεγάλα νοήματα αυτών των επιστημών οι αρχαίοι τα αποκωδικοποίησαν και ήταν αυτονόητα νοήματα, δεν προέβησαν σε καμία απόδειξη, διότι είχαν μάθει να σκέφτονται. Ήταν αυτονόητο ότι υπάρχει ο αιθήρ και ότι η γη και τα ουράνια σώματα είχαν σχήμα σφαίρας. Ήταν αυτονόητο ότι η βάση του σύμπαντος είχε αριθμούς. Το είχαν «δει», με την αλάνθαστη γνώση τους, γνώριζαν το γεωδαιτικό σύστημα της γης ποιο ήταν, τι σχήματα είχε και  πόσα σχήματα είχε. Στους νεώτερους χρόνους ακόμη και σήμερα, άνθρωποι που ερευνούν και μελετούν δεν έχουν εκλείψει και αυτό δεν μπορεί να σταματήσει. Μπορεί να μην έχουμε τις μεγάλες ανακαλύψεις αλλά η εξέλιξη υπάρχει, δεν σταματάει ποτέ, ο άνθρωπος πάει μπροστά δεν πάει πίσω.         

     Είναι πολύ πιθανό όπως υπάρχουν φράγματα και κλειστά συστήματα όπως πχ το φράγμα του ήχου ή της ταχύτητας, τα συστήματα των ουράνιων σφαιρών να έχουν πίνακες δηλαδή μαθηματικές μήτρες, θα μπορούσαμε να τις πούμε και κάτοπτρα με ουρές αριθμών. Αν έχουμε φράγμα κάπου υπάρχει αριθμός που το ορίζει, αν έχουμε μικρά συστήματα κάπου υπάρχει το τροφοδοτικό σύστημα  η αρχή. Τα συστήματα έχουν για φράγματα, την εντροπία της ανανέωσης και όχι της φθοράς, εκείνης της αντιστρόφως κινούμενης στην αέναη κίνηση των άστρων. Έχουν κι άλλα φράγματα παντού.

Το σύμπαν, έχει ένα μεγάλο τροφοδοτικό σύστημα το αιώνιο πυρ το πυρόξανθο, που φέρει τη γέννηση και είναι η πηγή, η ρίζα της τετρακτίνας της αιώνιας ροής όπως μας εξηγεί ο Πυθαγόρας.  Κι απ’ ότι φαίνεται από τον Αιθέρα, έχει κι άλλες μηχανές πιο μικρές, πιο μεγάλες, άλλες ορατές άλλες αόρατες βιολογικές, ενεργειακές, φωτοχημικές, ηλεκτρομαγνητικές και μόνο αυτές, είναι  λίγες μέσα στην αφθονία των ουρανών.

Από την άμαξα, το λάσο, το χαλινάρι, το αυτοκίνητο μέχρι τις φωτογραφικές μηχανές, τις ηλεκτρικές μηχανές, τους υπολογιστές, και μέχρι τη κβάντωση στις επιστήμες όπως στην Ιατρική τη φυσική τη πληροφορική,  μπορεί  να είναι η μηχανική των άστρων των ουράνιων σφαιρών του απείρου του άβατου πεδίου. Η μηχανική μπορεί να εκφράζεται με όλες αυτές τις επιστήμες.  Ο μηχανισμός είναι μια τεράστια γνώση, κρυμμένη ή αποκρυπτογραφημένη στη μυθολογία. Πολλές φορές σε αυτούς τους μύθους διαβάζουμε το μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας το οποίο επαναλαμβάνεται. Αυτό που τώρα επαναλαμβάνεται είναι κάτι το ανεπανάληπτο, κάτι τόσο μεγάλο και διαρκές και στέρεο που δεν θα έχει ξαναγνωρίσει η ανθρωπότητα, διότι η μηχανική έχει προχωρήσει και καλεί τον άνθρωπο να την ακολουθήσει. Σχεδόν ολοφάνερα του ανοίγει το δρόμο, του τον δείχνει, ποιος δρόμος είναι, για να τον περάσει. Πρόκειται γι’ αυτό που είχαν οι φιλόσοφοι στα χέρια τους πριν τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα αλλά και στην Ατλαντίδα. Οι μηχανές είναι πολλές ο κάθε φιλόσοφος, γνώριζε κι από κάτι γι’ αυτές. Όταν ο Αρχιμήδης έφτιαξε μηχανές, στην ουσία το σύμπαν αντέγραφε, στο ελάχιστο.  Όταν ο Ασκληπιός γνώριζε τις απέραντες μυστηριακές δυνάμεις του ανθρωπίνου οργανισμού και τον θεράπευε, τη μηχανική του σύμπαντος στη πραγματικότητα ενεργοποιούσε. Όταν όμως ξεπεράσεις το μέτρο, τότε η ανακάλυψη αυτής της Ιατρικής, ή η κατάκτηση αυτής της μηχανικής χωρίς να σου επιτραπεί, θεωρείται ύβρις. Δεν μπορούμε να γίνουμε θεοί. Αυτή η ύβρις κάποτε «κομματιάστηκε» στα βάθη των ωκεανών, με την πτώση των ανθρώπων, με τον καταποντισμό της Ατλαντίδας, με κάποιον από τους  κατακλυσμούς και όχι με όλους. Θεωρώ ότι δεν εκφράσαμε τη μηχανική στο έπακρο γιατί ήταν πάνω από εμάς, δεν το μπορέσαμε. Δεν την εμπεδώσαμε, ήταν πέρα και πάνω από κάθε μας δυνατότητα. Και σήμερα αυτό συμβαίνει….

Και σήμερα ακόμα πώς να λογαριάσουμε το πυρήνα του ατόμου που τρέχει πάνω από την ταχύτητα του φωτός. Το σύμπαν έχει πολλά φράγματα, πλάκες που είναι κάτοπτρα και τις γεννούν τα φράγματα, πόσα να είναι. Το σύμπαν έχει τη σπειροειδή κίνηση της γέννησης, τη σπείρα, και παντού έχουμε τη στροφορμή, μικρές άλλες σπείρες και ηλεκτρικές δυνάμεις και μαγνητικές συγχρόνως. Στο άπειρο που απλώνεται μπροστά μας, έχουμε μείξεις ουσιών, αναφλέξεις, μηχανές άγνωστες που γεννούν ψυχές και ένα σωρό μυστήρια και έτσι θα παραμείνουν, δεν θα τα μάθουμε σχεδόν ποτέ.

Δεν θα τα μάθουμε διότι μετά την ανακάλυψη, μιας οποιασδήποτε μηχανικής, μια επόμενη καταρρίπτει τη γνώση της πρώτης και αυτό συνεχίζεται, δεν σταματάει ποτέ. Η υπέρτατη γνώση νίκησε ή ξεπέρασε την ανώτερη και μια ανώτερη κάποτε ξεπέρασε μια κατώτερη. Την οποία κάναμε χρόνια πολλά για να τη βρούμε. Αλλά και όλες κάναμε αιώνες πολλούς για να τις βρούμε και στο τέλος δεν είμαστε σίγουροι αν φθάσαμε στο τέρμα και στη τελική γνώση τουλάχιστον μιας από όλες.  

Μπορούμε να πούμε ότι ακόμη και τα πιο απλά προβλήματα που λύνουμε, παραμένουν και συνεχίζουν να είναι προβλήματα άλυτα. Η λύση πάντα καταρρίπτεται από άλλες πιο ανεξήγητες. Αυτή η οικουμενικότητα η συμπαντική οντότητα, η μεγαλοσύνη της, μπορεί άραγε, να κρατηθεί να διατηρηθεί και να ξεπεραστεί με τη δική μας γνώση, που έχει διάρκεια όσο έχουμε να διαχειριστούμε ένα μικρό τμήμα του χρόνου  της σύντομης ζωής μας;

Αυτά τα αναπάντητα ερωτηματικά θα καταφέρουμε να τα λύσουμε μια για πάντα, ή θα τα αφήσουμε για άλλους, γιατί αιώνες τώρα δεν είναι κανείς στη γη για να τα λύσει. Εγώ λέω: Μέσα εδώ, ας προσπαθήσουμε!

Στο πρώτο κεφάλαιο, περιλαμβάνεται και περιγράφεται πώς λειτουργεί η  αλχημική καύση στους αστέρες και στον άνθρωπο, η σημασία της ηλιακής ενέργειας, η πυρηνική ενέργεια που δουλεύουν τα πλανητικά σώματα, η αιώνια αλχημική καύση, η αιώνια ανανέωση και αναζωογόνηση αυτής της ζωής και πως αυτή επιτελείται μέσα στην καρδιά του ήλιου

Στο δεύτερο κεφάλαιο, εξηγείται πώς συντελείται η μεταστοιχείωση μέσα στο χρόνο αλλά πώς υπάρχει το άχρονο της φαντασίας. Το άχρονο έχει τη δυνατότητα να εισχωρεί στο χρόνο της γης. Το παράδοξο, η μετάθεση του χρόνου και η μεταστοιχείωση λειτουργούν μαζί. Συνδέονται με το πέμπτο στοιχείο, η χημεία και η αλχημεία σε αυτή τη σύνδεση παίζουν το πρώτο ρόλο. Αξίζει κανείς να ερευνά τη Χημεία, θα περάσει στην Αλχημεία χωρίς να το καταλάβει. Θα οδηγηθεί πολύ γρήγορα στη  γεωμετρία της Αλχημικής μηχανικής αυτό περιγράφω μεταξύ άλλων πώς γίνεται..

Το τρίτο κεφάλαιο, έχει θέμα την Αλχημεία του Φωτός. Το φως είναι αλχημικό διότι ταξιδεύει μαζί με το φωτόνιο κάτι το αιθερικό. Το φωτόνιο δεν έχει μάζα. Δεν είναι σωματίδιο δεν ανήκει στη δομή της ύλης.  Χωρίς να περάσει το φως από την αγάπη, τη πίστη και την ελπίδα δεν φθάνουμε στην τελείωση και όπως εξηγώ στο (κεφ 3.4), η τελείωση και η ομορφιά έχει το κάλλος το άφθαρτο. Είναι αυτό που έρχεται από τα μέρη των αθάνατων που έχουν το ελιξίριο της ζωής την αγάπη, την πνευματικότητα, την Ανάσταση εκ’ νεκρών. Αυτό που λέγεται και άκτιστο φως. Όλο το κλειδί της σοφίας είναι η σύνδεσή μας με αυτό το φως.

Στο τέταρτο κεφάλαιο, «Ο Μυστικός Κόσμος των Εικόνων», είναι το μέλλον που ταξιδεύει με εικόνες και φθάνει σ’ εμάς, μέσα από δισεκατομμύρια πιθανότητες. Η επιστροφή του αρχετύπου, το βιομόριο της ψυχής, το μικρό μόριο της ουσίας της, το υλικό που είναι φτιαγμένη, τα μαθηματικά, όλα αυτά περιγράφονται  πώς λειτουργούν σε τέτοιες περιπτώσεις τα οποία συνδέονται με το παγκόσμιο ποιητικό νου, το μυστικό κλειδί του κόσμου.

Στο πέμπτο κεφάλαιο, παίρνει τη θέση του ο ήλιος και εξηγείται πώς λειτουργεί στη φυσική και τι αποτελέσματα έχει στη μεταφυσική, δεομένου ότι αποτελείται από υδρογόνο και άζωτο όπως και η ψυχή. Στο κεφάλαιο αυτό επιχειρείται να δοθεί μια πληροφόρηση άλλη για τις ηλιακές καταιγίδες και τις ιαματικές τους ιδιότητες. Στα μετά τα φυσικά, ο ήλιος συμβολίζει τη μνήμη και τη ψυχή. Αυτές οι μέρες είναι μέρες ενεργοποίησης και ενδυνάμωσης της ψυχής ενώ το σώμα αναζωογονείται και διακατέχεται από πολύ ενέργεια. Η χημεία ης ζώσας ύλης, της πυρόξανθης μεταφέρει τη ζωή στο αέναο ταξίδι της από την πρωταρχική πηγή ενέργειας και έτσι θα συνεχιστεί μέσα στην αιωνιότητα στην ομοιομορφία των κύκλων.

Στο έκτο κεφάλαιο, γίνεται λόγος για το ταξίδι το αϊδιον στο συνεχές, για τα συμβεβηκότα που δεν είναι ποτέ δυνατόν να τα ξέρεις με ακρίβεια,  για το δίπλωμα του χρόνου, για τις άλγεβρες - μηχανές, που ταξιδεύουν στο ατελεύτητο. Η πραγματικότητα στο ατελεύτητο, έχει όλα τα γένη και τις ιδιότητες του ενός που μοιράστηκε στα δύο για το ξεκίνημα του χωροχρόνου. Κανείς δεν βρίσκεται μέσα σε έναν ωκεανό κυμάτων, χωρίς καμία στρατηγική και δίχως καμία μηχανική, καμία αρχή. Αυτή η αρχή μπορεί να ξεκινάει από το παρόν, μας κάνει να βλέπουμε το μέλλον και από το μέλλον δηλαδή το μετά μπορούμε να δούμε ποιο ήταν το πριν, το παρελθόν. Όσοι φθάνουν στην τελείωση, μπορούν να τα δουν αυτά που ούτως ή άλλως τους συμβαίνουν,  διότι έχουν μέσα την επιβεβαίωση μέσω της επαγωγικής μεθόδου, η οποία έχει να κάνει με τα έσχατα όρια.

 Στο έβδομο κεφάλαιο, εξηγείται το ολιστικό σύμπαν, πώς όλα γίνονται ένα σώμα, πώς το πνεύμα είναι αιθέρας και ο αιθέρας με τη σειρά του σπείρα. Πώς η αιώνια ροή η κίνηση στα σύμπαντα είναι ανέλιξη, αυτή η ανέλιξη έχει πυρήνα, εκεί έχουμε το ασύλληπτο της ταχύτητας πάνω από την ταχύτητα του φωτός. Κι αφού όλα κάποια στιγμή καταρρίπτονται εμείς παράγουμε την ενέργεια και τη μορφή. Εμείς όλοι γιατί κι εμείς είμαστε κομμάτια των αστέρων. Μια άλλη μηχανική στο σύμπαν είναι που μας δείχνει πώς αυτό παράγει ενέργεια.

Το ίδιο επιχειρείται και στο όγδοο κεφάλαιο. Σε αυτό το κεφάλαιο οι εικόνες το δείχνουν ξεκάθαρα ότι το σύμπαν παράγει ενέργεια καθώς και πώς το σώμα, ο ανθρώπινος οργανισμός είναι δεμένος με αυτήν την ενέργεια που λειτουργεί πανομοιότυπα με τους νευρώνες του σύμπαντος αφού και ο άνθρωπος τους ίδιους νευρώνες διαθέτει. Είναι η τέλεια κβάντωση αυτή, με το τέλος της αβεβαιότητας για τον άνθρωπο, πρόκειται για μια άλλη θριαμβευτική  κατάρριψη της ματαιότητας. Αλλά η ζωή, η μοναδική η μυστική, δεν φθάνει ποτέ στο τέρμα. Πως άλλωστε κι αυτή να μην καταρριφθεί τόσα και τόσα κατερρίφθησαν, τα πάντα.

Η ζωή μπορεί να βρεθεί από το μείον στα βάθη του ωκεανού της υποκινητικής μέχρι το συν της τέλειας ανύψωσης της ψυχής της τέλειας κβάντωσης, της τελείωσης, του υπέρτατου κάλλους της άφθαστης ζωής, μέσα στην αφθονία του δημιουργού! Αυτός είναι ο δρόμος των θεών και του ενός μοναδικού του δημιουργού.  Όσο για τον Επίλογο εκεί όπου έγραψα ότι εκείνοι δεν εξέπεσαν του θρόνου τους, είναι οι θεοί που μας περιμένουν…

Είμαστε μια αμελητέα ποσότητα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσουμε πόσο μεγάλο είναι το διάστημα και πόσο μικροί εμείς αφού στο γαλαξία μας υπάρχουν δισεκατομμύρια πλανήτες ενώ στο σύμπαν μέχρι εκεί που το γνωρίζουμε, υπάρχουν 176 δισεκατομμύρια γαλαξίες. Φωτογραφίες από τα αστεροσκοπεία όπως του Hubble, της ΝASA, κ.α κοσμούν το βιβλίο αυτό. Ένα σύμπαν εκπληκτικής ομορφιάς που έχει άμεση σύνδεση με τον άνθρωπο, μας δείχνει τις διάφορες διαστάσεις του, στην αιώνια ροή του και στις ρίζες του. Ας ανατρέξουμε στον Πυθαγόρα τον Αριστοτέλη, τον Αρχιμήδη, τον Πλάτωνα να θέσουμε τις βάσεις μας για την εξερεύνησή  μας, είναι ο μόνος σωστός δρόμος για να ξαναβρούμε εμείς οι άνθρωποι τις ρίζες μας.

---